vrijdag 02 november 2012
Opiniestuk gepubliceerd in De Volkskrant
Vrouwen danken het aan zichzelf dat ze niet doorstijgen naar de top. Volgens Directeur personeelszaken Ans-Knape-Vosmer van Koninklijke Vopak en voormalig headhunter Rochus van der Weg worden zij niet tegengewerkt, zo betogen zij in de Volkskrant.
Het is triest dat in het debat over het gebrek aan topvrouwen in Nederland vaak maar een kant van de medaille wordt belicht. Terwijl er genoeg wetenschappelijk bewijs is dat vrouwen veel minder kans maken op promotie. Toegegeven: de auteurs weten er een slimme draai aan te geven. Ze zetten de mannelijke leider weg als een monomaan, gevoelloos menstype. Een thrill-seeker die nergens voor terugdeinst. En wie wil dat nou zijn? Vrouwen zijn volgens de auteurs veelzijdiger, emotioneler en nemen minder risico’s. Ze houden daarom niet van succesvolle vrouwen. Het zou verklaren waarom wielrenster Marianne Vos veel minder bewonderaars heeft onder vrouwen dan voetballer Johan Cruijff onder mannen.
Het is borrelpraat van het eerste uur. De wielersport is ook onder mannen minder populair dan voetbal dat bij grote internationale wedstrijden ook veel vrouwelijke toeschouwers trekt. Daar komt bij dat de nadruk op het sekseverschil vrouwen niet helpt. Het gaat hierdoor nooit over de weerstand van mannen om te veranderen. Het is ook niet waar. Uit onderzoek blijkt juist dat topvrouwen niet veel verschillen van topmannen. Dat kan komen omdat ze zich aanpassen aan de mannencultuur of minder verschillend zijn dan algemeen wordt aangenomen.
Het historische gebrek aan vrouwelijke helden zien deze ‘vertegenwoordigers uit het bedrijfsleven’ eveneens als een bewijs voor hun verklaring. Wat onzin is. Vrouwen hadden in het verleden veel minder kansen dan mannen om zich maatschappelijk te bewijzen. Getalenteerde historische vrouwen komen bijna niet voor in de vaak door mannen samengestelde historische canons, en zijn dus niet bekend bij het grote publiek.
Door het probleem volledig af te schuiven op vrouwen, hoeven we met z’n allen niet in te grijpen. Stel dat vrouwen wel bereid zouden zijn om offers te brengen, dan zouden ze wel doordringen tot de top. Deze blik is kenmerkend voor deze tijd. Als een groep in een achtergestelde situatie zit, dan wordt de oorzaak al snel uitsluitend bij de groep gelegd. Als je iets niet bereikt, dan is het dus ook je eigen schuld, dan heb je je verantwoordelijkheid niet genomen.
door Jessica de Jong