Stel nationaal meldpunt straatintimidatie in
De politie is te nonchalant bij zedendelicten, stalking en straatintimidatie. Nodig is een centraal meldpunt, stelt journalist en auteur Jessica de Jong. Bekijk het artikel in de Volkskrant
Van seksueel commentaar, een poging tot aanranding tot een kilometerslange achtervolging: tijdens het hardlopen in Amsterdam word ik regelmatig op klaarlichte dag lastig gevallen. Wat blijkt? Ik ben niet de enige vrouw die al een hele tijd veel verbaal geweld of dreiging “accepteert.” In de Buurt WhatsApp gaf een kleine tiental buurvrouwen (van jong tot oud) aan hetzelfde mee te maken. Het besef dat het hier een patroon betreft en geen incident, hielp steeds meer buurvrouwen hun ervaringen openlijk te delen.
Straatintimidatie is niet uniek voor mijn wijk. Of ze nou hardlopen, te voet zijn of op de fiets: overal in Nederland hebben vrouwen op wisselende tijden last van vervelende mannen die daar bijna altijd mee wegkomen. Van masturberen, een klap op de billen geven, verbaal geweld, de weg versperren, insluiten en achtervolgen: je kan het zo gek niet bedenken of het gebeurt. Zo kreeg een hardloopster in Putten het geslachtsdeel te zien van een man in een auto die een tijdje naast haar reed. Hardloopsters in Egmond werden onlangs nog door een man in een auto in hun borst gestoken.
Echter, de hulp inschakelen van de politie blijkt lastig. Toen een buurvrouw uit mijn Amsterdamse wijk aangifte wilde doen, omdat ze was vastgepakt en geslagen, raadde de receptioniste op het politiebureau dat af. Ze moest er maar ‘een melding’ van maken, want de wachtkamer zat te vol. Was de dader niet gewoon ‘per ongeluk’ tegen haar op gefietst?
Met aanmoediging vanuit de Buurt WhatsApp “Houd vol voor onze dochters en alle vrouwen” mocht ze drie uur later pas aangifte doen. Een andere buurvrouw had een soortgelijke ervaring. De Amsterdamse politie zou beter moeten weten: in de afgelopen jaren zijn er in het stadspark waar ik hardloop, vier vrouwen op brute wijze verkracht.
De nonchalante houding van de politie bij zedendelicten, straatintimidatie en stalking is terug te vinden in het hele land. Op het internet klagen vrouwen massaal dat ze niet serieus worden genomen of met een kluitje in het riet worden gestuurd. Om hun ervaringen te onderzoeken heeft de Inspectie Justitie en Veiligheid deze week aan gekondigd aan slachtoffers te vragen hoe zij vinden dat er door de politie en het Openbaar Ministerie met hen is omgegaan.
Waar de Me-Too campagne leert waarom seksuele intimidatie van vrouwen op de werkvloer een groot maatschappelijk probleem is, is dat besef bij straatintimidatie en stalking veel minder ingedaald. Alleen in Rotterdam worden sinds 2018 boetes uitgedeeld voor het nafluiten, sissen of joelen van vrouwen op straat. Deze week leidde dat tot een eerste veroordeling.
De politie moet veel sneller en daadkrachtiger optreden. Meteen ingrijpen na een melding of aangifte kan veel leed voorkomen. Een stalker een straatverbod opleggen om er maar vanaf te zijn, is vaak weinig effectief. Afgelopen zomer nog werd Utrecht opgeschrikt door de moord op studente Laura Korsman die door haar stalker om het leven werd gebracht. Deze week overleed het 16-jarige meisje Humeyra die vlak voordat ze met de politie zou praten door haar stalker werd vermoord.
Kortom, om de fysieke veiligheid van vrouwen in Nederland te vergroten moet de drempel om aangifte te doen van straatintimidatie en stalking veel lager liggen. Een landelijk gespecialiseerd meldpunt met fysieke vestigingen in alle grote steden is een goed begin om vrouwen snel te kunnen helpen. Respecteer daarbij hun privacy en maak anoniem melden mogelijk.
Een centraal meldpunt voorkomt versnippering van aangiftes op politiebureaus in het hele land. Hierdoor ontstaat een veel beter overzicht van de omvang van dit maatschappelijke probleem. De verzamelde gegevens kunnen ingezet worden bij publieksvoorlichting, daderopsporing door landelijke politieteams en door gericht surveilleren met extra patrouilles op straat en in het park