Over Jessica

Mijn passie voor schrijven zette mij aan tot het maken van mijn eerste Italiaans-Nederlandse maffiaroman De Hollandse studente. Mijn opgedane literaire ervaring zet ik momenteel in voor het maken van nieuwe Italiaanse maffiaromans voor Uitgeverij Aspekt. Net als bij mijn artikelen schrijf ik in mijn boeken en opiniestukken over topvrouwen, genderdiversiteit en seksueel geweld en sinds enige tijd ook over criminaliteit.

In mijn literaire werk verwerk ik met veel liefde en toewijding mijn Italiaanse passie en mijn liefde voor martial arts en maffiafilms. Ik maak halfduistere maatschappijkritische kunstzinnige  maffiaboeken over getekende onderwereldfiguren in een gruwelijk gaaf, gewelddadig spannend, sensueel en schilderachtig crimineel milieu.

Beeldende kunst is belangrijk in het verhaal. Het dwingt om aandachtig te kijken naar de schoonheid van alledaagse taferelen waaraan je anders voorbij loopt. Tijdens het schrijven vliegen de verfklodders in het rond; ik schilder met woorden zonder verf. Een roman is voor mij een vrijplaats voor het creatieve experiment; alles mag mits origineel én ontregelend.

De Hollandse studente is een caleidoscopisch boek. Het is op te vatten als een schilderij dat is opgebouwd uit honderden kleine kleurrijke schilderdetails. De swingende muziek die altijd aanstaat tijdens het schrijven, zet ik voor de lezers op de playlists bij de boeken. Met muziek kom je beter in de sfeer van het verhaal en raak je makkelijker in de flow van deze snelle bad trip. 

Als vrij opgevoed jarenzeventigkind uit een meer dan honderdvijftig jaar oude Amsterdamse Indiaminded familie met kleurrijke persoonlijkheden in de creatieve hoek, de muziekwereld, de journalistiek, de zakenwereld, de rechtspraak en de psychiatrie heb ik een rijke (in de zin van veelzijdige) zelfs spirituele en filosofische achtergrond in het hele politieke spectrum waaruit ik veel inspiratie  put. 

Diversiteit en topvrouwen zijn de thema's waarin ik me als journalist  specialiseerde. Mijn interesse voor vrouwelijk leiderschap bracht me tot het schrijven van vele artikelen over het Glazen Plafond en twee non-fictie boeken over topvrouwen. Na vele interessante gesprekken met mannelijke directeuren en leidinggevenden vroeg ik mij af: zijn er ook topvrouwen met verstand van zaken in Nederland? 

Mijn (opinie) artikelen over crime, straatintimidatie, MeToo en carrière verschenen in Intermediair, het Financieele dagblad, Trouw, de Volkskrant, NRC, het Nederlands Dagblad en de Telegraaf. In mijn tv optreden bij De Nieuwe Maan praat ik over het belang van handhaving door de politie bij straatintimidatie. Door de schandalen bij The Voice en bij Ajax is ook seksueel grensooverschrijdend gedrag op de werkvloer weer volop in het nieuws.

Het Glazen Plafond

Waarheidsvinding is wat mij drijft als journalist. De vaak rauwe werkelijkheid is niet zwart-wit, maar kent allerlei grijstinten. Neem bijvoorbeeld Het Glazen Plafond. In feministische kringen is het bon ton om de oorzaak te zoeken in de masculiene cultuur. In rechtse kringen hebben vrouwen hun achterstand aan zichzelf te danken. In werkelijkheid is er sprake van diep ingesleten patronen in de omgang tussen mannen en vrouwen die lastig te doorbreken zijn.

De invoering van quota voor raden van commissarissen is een belangrijke stap in de goede richting voor meer vrouwelijke invloed; er is zelfs sprake van een doorbraak. Het aantal commissarissen is enorm gestegen. Nu nog quota voor de raden van bestuur. Gerichte werving zal ook in de absolute top tot een stroomversnelling leiden in de aantallen vrouwelijke bestuurders.

De expertise van topvrouwen is nodig om tot de best mogelijke besluiten te komen. Vrouwen met grote maatschappelijke invloed zijn een rolmodel voor andere vrouwen. Het spreekt vanzelf dat  vrouwelijke leidinggevenden zich inzetten voor een veilige werksfeer en betere promotiekansen voor andere vrouwen in hun organisatie.  Dat gebeurt nog lang niet altijd. Vrouwen die MeToo gerelateerde kwesties aankaarten of tijdens hun zwangerschap om contractverlenging vragen merken soms tot hun schrik dat zij niet op onderlinge solidariteit hoeven te rekenen.

Machocultuur

In mijn artikelen over vrouwenrechten richt ik mijn pijlen vaak op de Nederlandse machocultuur, tegelijkertijd besef ik wel dat er grote verschillen zijn tussen de zelfverzekerde alfamannen aan de top en de meer verlegen types. Onzekerheid, onwennigheid, vooroordelen en soms desintresse in de omgang met slimme, sterke en mooie vrouwen, kan tot uitsluiting leiden in mannengroepen. 

Er bestaat ook onder vrouwen seksisme; onderling pikken vrouwen het soms niet als grenzen worden aan gegeven. Op het werk nemen ze elkaars deskundigheid lang niet altijd serieus. Een al te mooi uiterlijk helpt ook niet altijd mee. Op kantoor krijgt een vrouw sneller de schuld van conflicten of problemen. Mannen worden veel minder snel aangesproken op hun verantwoordelijkheid omdat zij meer aanzien genieten. 

Onderlinge rivaliteit tussen vrouwen raakt versterkt in een onveilige mannenwereld. Vrouwen kunnen niet makkelijk terecht met hun frustraties bij hun mannelijke superieuren en reageren hun onvrede af op elkaar. Anders gezegd: kippen pikken makkelijker naar andere kippen dan naar de oppermachtige haan die van niks weet of het maar zo laat.

Waarschuwing

In Nederland vinden we vaak dat de emancipatie van vrouwen voltooid is. Vrouwen vinden hun verworven rechten vanzelfsprekend. Mannen vinden het wel mooi zo. Het besef dat er hard voor gevochten is om de positie van vrouwen op het huidige niveau te krijgen lijkt er nauwelijks te zijn. Dat is zorgelijk omdat niets vanzelfsprekend is in de veranderlijke wereld waarin wij leven. Mijn werk is daarom zeker op te vatten als een waarschuwing om scherp te blijven.

In Nederland maar ook in de rest van de wereld bestaan nog altijd  conservatieve politieke krachten die erop gericht zijn om vrouwen terug te krijgen in hun hok. Neem Afghanistan. De dreiging bestaat dat na de machtsovername door de Taliban vrouwenrechten in korte tijd snel worden teruggedrongen. In de Verenigde Staten wankelt het recht op abortus. In Hongarije komt mogelijk een conservatieve vrouwelijke premier aan de macht die vrouwen terug wil met grote gezinnen achter het aanrecht.

De oorlog in Oekraïne laat zien waartoe de scheve machtsverhoudingen tussen mannen en vrouwen nu al eeuwenlang leiden. In een extreem masculiene wereld is er geen ruimte meer voor correctie en tegenspraak. Voor afwijkende meningen is geen plek. Van legeraanvoerders tot soldaten en generaals: in oorlogstijd zullen we uiterst mannelijke deksundigen in de media zien verschijnen. Vrouwen en kinderen zijn vooral slachtoffers die massaal op de vlucht slaan voor de uitbarsting van oorlogsgeweld. 

Tijdens de coronapandemie liep in Nederland het huiselijk geweld tegen vrouwen op. Het aantal meldingen van geweld, inclusief huiselijk geweld, tegen vrouwen, meisjes en LHBTQI+ personen is in de corona-lockdowns wereldwijd dramatisch gestegen. De seksuele bejegeningen zullen toenemen nu vrouwen vaker naar het werk gaan. De schandalen bij The Voice, Ajax en D66 zijn slechts het topje van de ijsberg. In alle sectoren is sprake van seksueel grensoverschrijdend gedrag.

De groeiende invloed van drugscriminelen is tevens een zorgelijke ontwikkeling. Naast ondermijning en corruptie is er in een drugsstaat vaak veel seksueel geweld tegen vrouwen. Van oplopende straatintimidatie, zedendelicten, stalking, sexting, slutshaming en verkrachting op universiteiten tot femicide: het zijn alarmerende signalen van een algehele normvervaging en een nog altijd kwetsbare positie van vrouwen. 

Italiaanse passie

Mijn Italiaanse maffiaroman De Hollandse studente verscheen in 2021 bij uitgeverij Aspekt. Op dit moment werk ik aan twee nieuwe boeken. Een non-fictie boek over de Italiaanse maffia en een nieuwe  Italiaanse misdaadthriller. Als schrijver kan ik mijn liefde kwijt in mijn boeken voor de Italiaanse taal, mode, kunst, glamour & crime. 

Na mijn studie Italiaans met Culturele studies (publicistische variant) ben ik aan de slag gegaan als journalist. Van Telecom, auto's tot de Balgstuw: ik heb als beginnend journalist over alles geschreven wat los en vast zit. Ik schreef over Italië voor Italië Magazine en Fem de Week. Ook heb ik uit het Italiaans vertaald. 

In 1992 studeerde ik met een studiebeurs in Genua. Nog altijd onderhoud ik warme contacten met mijn Italiaanse studievrienden van toen. Op de Passeggiata di Nervi vlakbij Genua nam ik me voor ooit een boek te schrijven over mijn Italiaanse belevenissen. Terwijl ik over de blauwe railing van de wandelboulevard naar de glinsterende golven tuurde, kwam een maffia-liefdesverhaal in me op. Drie jaar geleden besloot ik mijn droom waar te maken; ik begon aan mijn Italiaanse maffiaroman De Hollandse studente. 

Mijn passie voor Italië kreeg ik van huis uit mee. Mijn Amsterdamse grootouders en overgrootouders gingen op hun buitenlandse zakenreizen regelmatig naar Milaan. Met mijn ouders bracht ik de zomervakanties door in Toscane. Op de middelbare school leerde ik Italiaans aan de Volksuniversiteit. Nadat ik in Rome verliefd werd, ging ik Italiaans studeren aan de Universiteit van Amsterdam. Tussen de colleges door reisde ik op en neer naar Rome waar ik tevens Italiaanse les volgde.

Flirtfeminist

Naar Italië gaan en Italiaans praten voelt als thuiskomen. De zwoele geuren, geluiden, kleuren en mediterrane sfeer zijn een wezenlijke aanvulling op mijn nuchtere Nederlandse leven. En niet te vergeten: de Italiaanse flirtcultuur. De soepele en elegante manier waarop  Italiaanse mannen en vrouwen met elkaar omgaan, het gemak en de flair waarmee contact gelegd wordt geven het leven warmte, souplesse en vrolijkheid. 

In het van oorsprong Calvinistische Nederland is een wereld te winnen als het om flirten gaat. Helaas verwarren oudere generaties Nederlanders die zijn opgegroeid tijdens de seksuele revolutie #MeToo nogal eens met een flirtverbod. Jongere feministes zouden manonvriendelijk zijn en preuts. Vrouwen mogen hun charmes niet meer inzetten of topless zonnen. Mannen zouden door alle media-aandacht over seksueel overschrijdend gedrag in een kramp schieten.

Maar het een sluit het ander niet uit. In het onderwijs zou er meer aandacht voor seksuele vorming moeten zijn. Jonge mensen moeten leren waar grenzen liggen. Seksuele intimidatie en seksueel geweld horen daar niet bij. Als flirtfeminist overweeg ik nog eens een maatschappelijk getint flirtboek te schrijven met Italiaans tips en tricks... ;-)

De portretten zijn gemaakt door fotograaf Shira Koopman.

Vind je het leuk om kennis met mij te maken als schrijfster? Ik kan langskomen om te vertellen over mijn nieuwe Italiaanse roman De Hollandse studente, voordragen uit eigen werk of signeren. Ook kan ik in gesprek over de thema’s uit het boek: crime, ondermijning, seksualisering, stalking, MeToo en over mijn liefde voor Italië en seks in kunst en reclame. 

Ik geef lezingen in bedrijven en zakennetwerken zoals:

• De Nederlandsche Bank
• De Rabobank
• Ladies Business Apeldoorn
• LinkedMeer

Ook doe ik mee aan debatten zoals:

• De Volkskrant op Zondag in de Rode Hoed
• Machtige vrouwen event van Opzij
• Women-Inc-festival
• FictionalTruth
• Elance Academy

Na afloop van een lezing of een debat beantwoord ik vragen uit het publiek en is er gelegenheid om mijn boek te kopen en te laten signeren.

Ik geef lezingen over de volgende onderwerpen:
 

• Maak de top meer divers

  Maak de top meer divers

  Jessica legt uit wat bedrijven concreet kunnen doen om meer topvrouwen te krijgen. Zij behandelt diverse diversiteitsinstrumenten. Wat werkt wel en wat werkt niet? Zij gaat in de op de inzet van de topman bij de doorstroming van vrouwen naar de top. Ook geeft zij een op maat gericht advies over het betreffende bedrijf.
• Ontdek de topvrouw in jezelf

  Ontdek de topvrouw in jezelf

  Van Nederlandse vrouwen wordt vaak gezegd dat zij geen ambitie hebben. Tijdens deze lezing gaat Jessica samen met vrouwen op zoek naar hun verborgen ambities. Wat willen zij diep in hun hart bereiken, en hoe overtuigen zij anderen van hun kwaliteiten. Ook geeft zij tips om verder te komen op de carrièreladder in een mannenwereld.
• De beste kandidaat op de juiste plek

  De beste kandidaat op de juiste plek

  Tijdens selectieprocedures voor topfuncties gaat veel mis. Jessica vertelt over de meest voorkomende denkfouten die gemaakt worden tijdens de selectie van topkandidaten. Hierdoor worden nog te vaak mannelijke directeuren naar voren geschoven en vrouwen ongeschikt bevonden. Wat kunnen bedrijven doen om met een open blik te kijken naar nieuwe toptalenten? Jessica geeft tips en daagt aanwezigen uit om zelf een lijstje te maken met topkandidaten.